Annemi ufakken cok severdim. onunda bizi sevdigini sanirdim. surekli babamla kavga edince bizi terkedip, annesinin evine giderdi. hic mutlu bir ailem olmadi, babamda ona keza kendini dusunen bencil bir heriftir. osurdu mu mangalda kül birakmaz, evlatlarim der, yillardir ne harclik verir ne de manevi destek olur. liseyi defter kitap goturmeden abimle tingir mingir bitirdik. o sirada ablami komsular parasini odeyip universite okutuyordu. annem okulu birakin calisin diye baski yapar dururdu. liseden hocalarimin yardimiyla mezun oldugumdan itibaren araliksiz, hem okudum hem calistim. universitemi bitirdim. kendi isimi kurdum ama ise giderken, annemin bana ne kahvalti hazirlamisligi vardir, ne de eve dondugumde aksam yemegi yapip sofra kurmuslugu. calismadigim gunler kalkip kahvaltiyi ben hazirlarim. aksam eve gelincede yemek olmaz, ya kahvaltilik yerim ya da yemek yaparim. annem ise aksama kadar evlendirme programi izler. flash tv ile gune baslar, seda sayan, zuhal topal , esra erol. bir kere bana dua ettigini duymadim. sinirlenince beddua etmisligi coktur. ister inanin ister inanmayin, hayatim boyunca ne annemden ne babamdan yana yuzum guldu. kardeslerim icin canimi veririm ama. allah herkese iyi anne baba nasip etsin. benim dunyadaki imtihanimda buymus. ister ergen deyin, ister baska kulp takin. kendi annelerinizin kiymetini bilin.
