aslında çok ciddi bir konudur bu. millet zannediyor ki bu insan haklarını oluşturanlar hiç tartışmamış lap diye oluşturmuş. birincisi geri dönüşü olmayan cezalar risklidir. mesela idam gibi ki en riskli ceza budur. adalet sisteminde nokta hata varsa birinin canı gittikten sonra geri getiremezsin ki türkiye dün müebbet verdiğini yarın serbest bırakan bir ülke. ikincisi ise yasaların amacı birine acı çektirip zevk almak değildir. onu caydırıp toplumsal hayata yeniden dönmesini sağlamaktır. bir nevi suç hastalıklı bir ruh halidir ve onu iyileştirip suçluyu eski yaşantısına döndürmeyi hedef alır. gene kalıcı hasarlar bu tür insanların artık geri dönüşü olmayan bir yola girdiğini gösterir. adamın toplumsal hayatta var olmak gibi bir düşüncesi artık olamaz. bu insan suç için yaşayan ve suçla damgalanmış bir insan olarak hayata atılır. gidip bu adamın suç işlemek dışında başka seçeneği kalmaz ve işler de.
ayrıca bide tecavüzü önlemek için hadi adamı hadım ettin bu adam artık kimseye zarar veremeyecek mi? bu adam artık geri dönüşü olmayan bir yola gidecek ve hiçbir zaman eskisi gibi olamayacağı için suç için yaşayacak. mesela hapisten serbest kalıp tekrar suç işleyip neden döner? çünkü adamın sosyal hayatta suçlu olmadan yaşaması mümkün değildir. toplumsal hayata onu itebilecek bir güç yok. herkesin dışladığı, görünce öldürmek istediği birinin suç işlemek dışında bir seçeneği kalmaz.
ayrıca bunlar başta da yazdığım gibi yıllarca tartışılmış bir karara varılmıştır. öyle bunları ilk düşünen biz değiliz. bide suçluyu ortadan kaldırmak suçu ortadan kaldırmak değildir. suç bir anda ortaya çıkmaz onun belli nedenleri vardır ve o nedenleri toplum içinde yok etmediğin sürece o suçu işleyen başkaları mutlaka çıkacaktır.
