tanım: bir insanın hayatını başkalarının sözleri ve davranışları üzerine kurması ona göre yaşaması.
aradım bu tip bir başlık bulamadım. bir insanın hayatını başkalarının ne derleri üzerine kurması ne hazin bir durumdur. çocuktuk ve muhtaçtık bir şeylere evet ve hala muhtaç olduğumuz şeyler oldukça belkide böyle olacak. bundan bile bahsetmeden şunu demek istiyorum .
lafta herkes kendine güvenir. fakat nedir bu başkaları aa bak kınar, şöyle söyler böyle söyler diye kendine yabancılaşmak.
insan eğer hiç gereği olmayan bir zamanda hiç gereği olmayan bir duyguya kapılırsa (aşağılık kompleksi, yalnızlık, utangaçlık vb) gereği olan bir yerde ve zamanda o duyguya kavuşamaz.
evet bizlerdik ta okul döneminden itibaren doktor olacaksın, mühendis olacaksın , astronot olacaksın diye yetiştirilenler. bizlerdik hep namuslu hayırlı evlatlar olacaklar. bunlar bile değil burada anlatılan.
çok basit örneklerden gitmek isterim. üçüncü sınıf bir lokantada bile ayranın içine pipet koyup getiren yada ayranı öyle içen insan düşünün. evet hakikaten belki öyle seviyordur.
ben sevmiyorum öyle. sen nasıl kendince öyle rahat ediyorsan bende böyle rahat ediyorum. pipetsiz içmeyi ayranı. başkaları ne der diye , aa nasıl bakar diye ben kendimden başka türlü davranmak istemiyorum.
değişim kaçınılmazdır elbet. bu bile değil ortada olan. insan kurdukça hayatını başkalarının üzerine hem yaratıcılığını hem kişiliğini kaybediyor.
toplumsal baskılar , aile yapısı , hayatın kendi şekli ne derseniz deyin . bir nasreddin hoca fıkrası gibi belkide elin ağzı torba değil ki büzesin.
