insanlar dokunmak istiyor, hissetmek, yanında olmak istediği anlarda yanında olmak, birlikte gülmek, belki o an kızdığı bir şeye tepkisini anında bilmek... psikolojisi normal diye anılan bir birey için zordur. ayda birkaç kez görüşebilenlerden bahsetmiyorum, eğer psikolojisi bozuk biri ile iseniz çektiğiniz acı hissi aldığınız mutluluk hissinin üstüne çıkar ve sonunda uzaklaşmak istersiniz. çare bulamayınca. bana göre olmayacak şey değil ama cümlenin başında dediğim gibi. kavuşamayacağını bildiği birini hayatının parçası yapmak istemiyor insan. kendince haklı da. üstelik daha kötüsü siz bir şeyler hissederken onun ''seninle olan zamanlarım tvde kanal değiştirmekten farksızdı, üstelik ben tv bile izlemem'' demesi gibi. bunu diyen ile herhangi bir aşk ilişkim olmadı, olmaz da ama illaki aşk ilişkisi olacak değil hep arkadaşım kalacak sanmıştım inciniyorum gene de. her şeye rağmen başarıp sürdürenler de var elbet. tamamen olumsuz bir şey değil.
