Bu dünyanın kahrına o kadar dayanmaya çalışırsın ki sıkarsın kendini sıkarsın öyle bir an gelir ki günlerce kendinden kaçarsın dolduğunu kendin bile farketmezsin kendine yabancılaşırsın sonra öyle bir an gelir ki durup dururken bir aynanın önüne geçmek gibi olur her şey kendini görürsün ve patlarsın işte o an kendinle yüzleşmek ve ağlamak en olağan şeydir.
