Derler ki ;"birine altı çizili kitaplarınızı vermek, yaralarınızı emanet etmektir bir bakıma." Ne güzel demişler. Beni tanıyanlar bilir bu kadına olan tutkumu. Bilmeyenler siz de öğrenmiş oldunuz, tanıştığımıza memnun oldum. Gün içinde insan mırıldanır mı kendi kendine dizeleri, mırıldanıyormuş.
Kitap alışverişi yaptığım bir dostum var benim de. haftada bir o verir, bir ben veririm acılar hayaller kitaplardan taşar. Altı çizili, kendimi bulduğum satırları uzatırken bir bakıma içimi açarım, sonra onun okuyup altı çizilmiş halde verdiği kitaplar gelir elime tek bir merakla bakarım kesişim kümesinde neler var diye. Kesişimde bazen bir şey çıkmasa da iyi bir birleşim kümemiz olur genelde.
Didem Madak'a gelince;
Bir zincirin halkası gibiler: Nilgün Marmara, Tezer Özlü, ve Didem Madak...
acı ve umutsuzluk damarlarına geçmiş sanki.
En çok da kızıyla yaşayamadığı yıllara ve kızının yalnızlığına üzülüyorum.Hayat herkese adil davranmıyor be.
"bir zamanlar kendimi
bulunmaz hint kumaşı sanmıştım.
kaç metredir benim yokluğum?
benden daha çok var sanmıştım.
benim yokluğumdan dünyaya
bir elbise çıkar sanmıştım.
dünyanın çıplaklığına bakmaya utanmadan
sonunda ben de alıştım.
ah...dedim sonra,
ah!"
