Aslında insanlar suç işlememeli. Böyle bir insan yetiştirmeliyiz biz. Suç işledikten sonra ne anlamı kalır ki cezanın. Bir kez birilerinin canını yaktı. Önemli olan bunu yapmayacak insan yetiştirmek. Eğitimimizi düzeltmeliyiz biz. Bunu geçtiğimizde ise düzeltmek en güzel olanı. Lakin biri size zarar verdiyse söylemek zordur bunu. Benim canımı yakanın canı yansın istersiniz. Ayrıca bir başka pencereden baktığımızda korku temelli bir kültür olduğumuz için ceza vermek gerekliliği ortaya çıkar. Suçu işleyenin ceza almaması suç işlemek isteyenleri daha da cesaretlendirir. Burada en temel husus başta da söylediğim gibi o suçu işleyecek kişiler oluşturmamak. Eğer suç işlendi ve ceza vermek gerekirse de bu ceza onu gerçekten pişman edebilmeli. Hani ilkokulda yaramazlık yapıp ceza alan ve cezasını çekerken bile sırıtan arkadaşlarımız vardır. Çünkü ceza onlar için bir ödüldür. Böylece öğretmeni onunla ilgilenmiş olur, diğer çocuklar onun farkına varır. Böyle olmamalı cezalar da işte. O kişinin vicdanını rahatsız etmeli. Eğer adam öldürdüyse hapse girdiği için değil adam öldürdüğü için pişman olmalı. Neyse, fazla uzattım.
