büyüklerimizin anlattığına göre önceden -ve muhtemelen küçük yerlerde- ezanlar o kadar melodik, o kadar güzel okunurmuş ki insanlar ibadethanelerine gitmiyor olsalar bile o esnada işlerini bırakırlar ve o sessizlikte okunan bu güzel ezanları dinlerlermiş. ezan okunurken onun ne de huzur verici olduğunu hissedenler vardır. örneğin bu konuda sultanahmet benim favorimdir ancak farkettiğim diğer bir konu ise artık ezanların bile özensiz ve baştan sağma seslendiriliyor oluşudur. anlaşılan bu tarz kadrolarını yine kendi adamları ile dolduran akepeliler'in çok ta umurunda değildir bu durum. herşey özde ve sözde olmakta zaten.*
