bu kadar ön planda olmasına anlam veremediğim kadındır. o an o stüdyoda bulunan herkes muhtemelen aynı hissi yaşadı ve sadece yüzleri televizyonda değildi. ne kadar kahramanlaştırma meraklısıyız ben anlamıyorum bunu. yeri gelmişken söyleyim ölüm ölümdür. ölen insanın ne dramatik bir hikayesi olduğu hayatının hangi noktasında olduğu fark etmez. ölüyü de diriyi de kahramanlaştırmaya odaklanıp acılardan uzaklaşmak ya da bir koruma duvarı olarak daha acıklı olan tek bir kişiye/olaya odaklanmak bana artık mide bulantısı hissettiriyor. bu kadın da sadece bir kadındır ve malum güne ait berbat bir anısı vardır. o kadar. herkesin olduğu gibi...
