hep idamın gelmesini istemiştim.
çünkü, küçücük çocukları kaçırıp,
tecavüz edip öldürüyorlardı. çöp
kutularında kesik kafa haberlerini
duyuyorduk. kim oldukları da kesinleşi-
yordu. mobese vs. lerden.
asılsın bunlar ya, idam edilsin
diyordum. hatta kim idamı getirirse
ona oy vereceğim diyordum.
ama artık idamı istemiyorum.
neden? çûnkü ergenekondan, balyozdan
iftiraya uğrayarak içerde yatan o şerefli
ordu mensubu askerlerimiz, şimdi idam
edilmiş olacaklardı.
ama sonra suçsuz oldukları
ispat edildi ve beraat ettiler.
suçsuz insanların idam edildiğini
düşûnmek bile beni rahatsız etmeye
başladı. telafisi olmayan bir ceza. bu
ne vicdan azabıdır? emin olun ki
bizler de kahrımızdan ölürdük, destek vermekten
dolayı.
bizim memleketimizde suçsuzları
asarlar, suçluları serbest bırakırlar çünkü.
bir tek masum insan bile asılmaktansa, bırakalım
suçlular ölünceye kadar hapishanelerde
cezalarını çeksinler. eğer suçsuz
oldukları ispat edilirse hiç olmazsa
telafisi var. serbest bırakılırlar.
