çok iyi arkadaşlarım, dostlarım var. hayatıma seçtiğim insanlar beni mutlu edebiliyorlar. ama bu bana yetmiyor sanki.
bazen diyorum ki; 24 saat beni kontrol etmeye çalışan, her hareketimi takip eden, kendi kafasında şüphelere düşüp aniden beni rahatsız eden bir manyak takılsa keşke peşime. hem sevgili olduğuma pişman etse hem de beni dünyanın en değerli insanıymışım gibi hissettirse. o kadar ilgiye aç olduğumu düşünüyorum ki.
böyle bir insanı hep arıyorum. ama bu seviye ilgi bekleyen ben, nedense çekici olamıyorum. terkedilen, sıkıldım diyip atılan, ya da yüzüne bakılmayan şahıs oluyorum. 100 kere suçu kendimde arıyor ve aslında karşımdakinin sorumsuz olduğunu farkedince üzülüyorum. kimi zaman karşımdakiler de kaybettiğini farkediyor ama değişen bir durum olmuyor.
anlayacağın ya bu hastalığımdan ya da yalnızlığımdan kurtulmalıyım sözlük. bir günlük kağıdına yazar gibi bir tek sana trip atabiliyorum sözlük, kimim var ki başka?
