kendi halindedir. içinde fırtınalar kopsa da pek hissetirmeden hayatına devam eder. çekici bi yüzü, tipi, gösterişi olmadığını bilir. pek aranmaz, kimseyi de aramaz. fakat ne yaptigi ve nerede oldugu merak edilir. farkli bi organizmadir. öyle ki kocaman yalnızlıgına yerleştirdiği duygusal imgeleri, günler, aylar, hatta yıllarca pesinden sürükler. hayatını kaplayan sıradanlık, sadelik herkesin kaldıracağı cinsten değildir. yalnizlığı ve duygusallığı onu haddinden fazla olgunlaştırmıştır. hayatın merkezinde hicbir zaman hissetmemistir kendini. kırılganlığı göstermez. ama çok kırılmış, yıpranmış, hayal inkisarına uğramıştır. yine de asudedir. bi özlemesi, bi sevmesi, bi sadakati var ki bitmek bilmez. ama hep içe dönüktür. o konustuğunda aslında çok özel bi karakter olduğunu karşısındakine istemeden de olsa bi sekilde hisseder, hissettirir. sıradanlığı ve yalnızlığı özel bi insan olmasına adeta kapı açmıştır. onun iç dünyası o kadar zengindir ki okumayı, şiiri, gökyüzünü, özgürlüğü, orhan veli yi, insanları sevmeyi, sevilmemeyi, çayı, sigarayi, ekmegi, paylasmayı, muhabbeti, dostlugu, fakirligi, yalnizligi, ocak ayında kar eriten sıcak bir nefes gibi burnunun ucunda taşır....
