hayatım boyunca en çok annemle paylaştığım duygu sanırım.
böyle hafif eğiliyorsun, ne kadar yavrusu olarak kalacak olsan da boy azıcık geçti kendilerini ki zaten yaş ilerledikçe o da kısalmakta. sonra başını da omzuna dayıyorsun, doğduğundan beri aşina olduğun kokuyu çekiyorsun içine.
bir de minnak kızımız var. o da nereden öğrendiyse abacımm diye sarılıp sırtıma pıt pıt yapıyor küçücük eliyle. hem gülesiniz geliyor hem huzurdan ölecek kıvama geliyorsunuz. ağzını burnunu ısırıcam bi gün.
