o malum günden beri düşündüğüm şeydir. eğer o askerlerin içinde ben olsaydım muhtemelen durumum şöyle olurdu:
1- olan bitene anlam veremezdim, keza hayatımda hiç darbe görmedim,
2- komutanın bizleri oraya neden diktiği önemli bir nokta, ayaklanma mı yoksa tatbikat mı. tatbikat ise neden gerçek mermi?diye düşünür ciddi birşeyler olabileceği aklıma gelirdi.
3- gecenin bir vakti sokağa tam teçhizatla dikilince muhtemel bir korku/endişe kaplardı içimi, keza ne ile karşılaşacağımı bilmiyorum.
4- karşımdan yüzlerce hatta binlerce insan tekbirlerle geldiğini görünce korkum/endişem daha da artardı. (asker olsun ya da olmasın o kadar insanın üzerine geldiğini gören herkes korkar ve kendini savunma psikolojisine bürünür diye düşünüyorum.)
5- bir er olarak komutanın emrine karşı gelmeye cesaret edemezdim, mecbur kaldığım anda emre uyardım.
bu arada olan bitene hala bir anlam veremezdim, çünkü o sırada can derdine düşmüş durumda olurdum.
benim düşüncelerim böyle arkadaşlar, şayet varsa aranızda ben askerliğimi er olarak yaptım ama komutanımın emrine uymadım diyen tebrik ederim. ama biz yeri geldi izmarite tekmil verdik. orada komutana mukavemet edeceğine çek vur daha iyi. ayrıca yukarıda da belirttiğim gibi okadar insan sloganlarla üzerime geliyorsa beni ellerine geçirince çok hayırlı şeylerin olmayacağını düşünür ve kendimi savunurdum, sikmişim emri.
