hiç haber bırakılmadan bir elveda denmeden olduğunda insanın içine önce cok fena oturan sonra ise küllere karısarak unutmanın sefkatli kollarına sığınarak sivriliği törpülenen olgudur.
her merhaba bir elvedadir. her an terk ediliriz ve ederiz. misal yıllardır görmediğiniz anca telefonda teşrik-i mesai yaptiğiniz kişinin vefat haberi gelir. o ölerek sizi terk eder.
yahut ne bileyim birisine kafanız kızar telefonlarini siler, o aradimi cevap vermezsiniz.
ya da diyelim ki günlerden bir gün sabah uyandığınızda içinizde bir hüzünlü ve anlamsiz bosluk vardir. bogaziniz tikandiğindan su içmek icin mutfağa gider suyu kafaniza dikersiniz. su bogazinizdan gecerken daha birinci gidim geçmeden hakikati anlarsiniz....
siz kendi kendinizi terk etmisiniz, hadi bakalım ayıklayın pirincin taşını...
