"Üsküdar'ın son ütülü gölgesiydi.
Hep Behçet bey,
Ama hep behçet abi'ydi.
Sanırım, okul kıran ilk
ve tek öğretmendi.
Adım gibi eminim,
dervişlik onunla pekiyi aldı.
Adım gibi eminim,
Hiç tek ayak üzerinde bekletmedi çocukları,
kuşları,
aşkları.."
Behçet Necatigil öldüğünde Metin'in yazdığı şiirden.
