hayattaki en büyük korkulardan birini bize yaşatan kedidir. bir korku filmi karekteri gibi gelir insana... "tıss", "hırrr" gibi en korkunç hayvan sesleri ile karşımıza çıkarlar geceleri... ödümüz ile bokumuzu heterojen bir karışım haline getirirler. allah vermesindir başımıza.
bu paragraf normalde yazılabilecek bir yazıdır ve durumun birinci aşamasıdır. bir de ikinci aşama vardır.
o da rezil olma durumudur...
rezil olma durumunun bünyede etkisi rezil olunan kişiye göre değişir tabii ki.
bence başı laf sokan dede, her boka gulen komsu kizi, yarin bir gun olur mu acaba diye beklenilen komsu kizi çeker.
laf sokan dede hiç durmaz zaten senin yaşadığın bu korku sırasında. sokar hemen lafı son 20 senedir hep yaptığı gibi... olsun bu da onun eğlencesidir.
genelde:"ondan mı korkuyon lan?", "hiç mi ekmek yemedin?", daha kötüsü yarına uyarlayarak, "yarın birgün eve hırsız girse ne yapacaksın?" bu tip laf sokuşlu sorular seni bitirir...
komşu kızları ise kıkırdayarak bakarlar genelde ve seni kendinle iç muhasebe yapmaya, "lan acaba çok mu korktum?" demeye zorlarlar...
işte bir kedi hayatı da sorgulatır efendim...
ben bundan yaklaşık 15 dakika önce bunu yaşadım da ondan açtım zaten bu başlığı. allah'tan etrafta kimse yoktu da ben kendi içimde rezil oldum sadece... ama şu anda bunu okuyacak kişiler de biliyor. olsun efendim hakları tabii...
not:bu başlığı ilk olarak sözlük formatına aykırı bir haliyle açmıştım. yaşattığım gereksiz siliklerden ve gereksiz heyecandan dolayı özür dilerim.
