insan bir kendine bakıyor önce.sonra yaşlı adama.diyorsun içinden yazık lan.kendini koyuyorsun sonra o adamın yerine.birden baban geliyor aklına.nedir ne değildir.kimi kimsesi yokmudur.bir mendil alıp yardım edeyim diyorsun.atıp tutuyorsun kendi kafandan.olmadık hüzün kalıplarına koyuyorsun o adamı.o orada hayatını devam ettiriyor hemde senin düşünüdüklerini zerre aklına getirmeden.takılıp kalıyor boğazına bişeyler.bişeyler sormak istiyorsun.bu duyguları yaşıyorsun evvel.5 dakika sonra herşey unutulup gidiyor.hayat kaldığı yerden devam ediyor olağanca hızıyla...
