sabah saat 12 sularında dışarı çıkıp, akşam hava kararmadan eve dönmeyen çocuktur. kendimden örnek vemek gerekirse; kahvaltımı yapmadan hemen sokağa inip maç yapmaya başlardım. günde en az beş maç garantiydi. maç aralarında zile basıp: "anne ekmekle su sal" cümlesini sürekli kullanırdım o vakitler. akşam ezanı okunmadan eve girdiğim görülmezdi. arkadaşlarımla maç olmadığı saatlerde dondurulmuş meyve suyu* denen gıdayı tüketir bir nebze de olsa susuzluğumuzu giderirdik. ah eski günler ah...
