sevginizin sömürüldüğünü anladığınız an soğuyorsunuz.
ilk defa birini sevmiştim hatta ilk görüşte aşk diyebilirim. Lisedeydim o zamanlar resim çizerdim kendi halimde. Çok iddialı olduğumu düşünmezdim ama çizdiğim resimleri rehberlik hocası okul panosuna asardı. Doğal olarak egom yükselirdi ve hep daha iyi şeyler çizmeye çalışırdım.
Yine öyle bir zamanda geçtim panonun karşısına çizdiğim resim baş köşede 'hocam' demiştim 'şu resmi alsamda bende dursa ona çok zamanım gitti burda liseliler parçalar bunu' vermemişti çünkü oda çok beğenmişti o resmi, tam o an yanımda bir nefes hissettim ve dönüp baktığımda çok etkilenmiştim betimleyemeyeceğim kadar güzel görünüyordu.
'Bunu sen mi çizdin?' Demişti.'evet' diyebildim sadece, ben resmi çoktan unutmuştum bile.
'Bana da çizer misin?' Dedi. Resmen elime fırsatın büyüğü geçmişti en azından nerden yürüyeceğim belli olmuştu. Sonuç olarak çizdim resmi hemde tam 3,5 saat aralıksız bir şekilde ama 'olsun' diyordum içimden 'olsun o'na değer'. 3,5 saat resim çizip 3,5 ay peşinden koştum ama sonunda kullanıldığımı anladım. O gün aşka olan inancımı kaybettim işte.
