Hayvanlarda olduğu gibi düşünülmemelidir. Hayvanlar insanlara nazaran daha teşkilatlı dünyaya gelir. Doğduktan çok kısa bir süre sonra yürüyebilir, karnını doyurabilecek kabiliyete ulaşır. Bu yüzden hayvanlar için doğur ve birkaç gün, birkaç hafta ya da birkaç ay bak sonra bırak mantığı kabul görür. insanlar için durum çok farklıdır. insan yavruları en erken 15 yaşına kadar ancak kendi ihtiyacını, toplumsal hayata tutunabilmeyi ve geçinmeyi öğrenebilir. Hatta günümüzde iş hayatına atılma yaşı en az 22 yaşında gerçekleşir ve bu zaman zarfında aileden yardım alınır. Bunun için ergin ve sorumluluk kaldırabilecek bir yaşa gelene kadar kişiye karşılıksız ve talepsiz bakacak merhamet eden bireyler gerekir. Hatta ergin yaşa geldikten yıllar sonra bile insanın danışacağı, konuşup fikir alış verişi yapacağı insanlar topluluğuna ihtiyaç duyar. Bu ihtiyacı yine en iyi aile ve onun bağlantıları yani akrabalar karşılar. Bu yüzden bir çok din ve kanunda aile kurumu şarttır ve gereklidir.
