2.
-
yılmaz özdil 'in 22 nisan tarihli şu yazısından esinlenmiş olmalı:
Çocuk Mustafa
Bilgisayarı olmadı.
Mustafa Kemal'in...
internete giremedi.
iPod'u olmadı.
Televizyon görmedi.
Çizgi film seyredemedi hiç.
Spider Man'i tanımadı mesela.
Legosu olmadı.
Futbol topu olmadı.
Basketbol oynayamadı.
Spor ayakkabı bile giyemedi.
Cep telefonu yoktu.
Kısa mesaj atamadı.
Hesap makinesi kullanamadı.
Anaokuluna gidemedi.
Okul servisine binemedi.
Atlıkarıncaya da...
Tommiks okuyamadı.
Kokulu silgisi yoktu.
Halbuki o da çocuktu...
Cola tadamadı.
Cips yiyemedi.
Beslenme çantası olmadı.
*
Çocukluk fotoğrafı yok.
içime hicrandır...
Yaş günü bile yok.
Bilmiyoruz ne gün doğduğunu.
*
Bugün çocuklarımızın sahip olduğu hiçbir şeye sahip değildi, çocuk Mustafa Kemal...
Ama, hayalleri vardı.
Dünyada başka hiçbir milletin çocuklarında olmayan bir hediyeyi verdi, bizim çocuklarımıza... Yarın, 23 Nisan.
*
Boşverin, basmakalıp törenleri, bayat mesajları, ruhsuz konuşmaları, boşverin...
Hayalleri var mı çocuklarımızın?
