bol bol güldüren kimi zaman da hüzünlendiren çok hoş bir film.
--spoiler--
martini'yi görür görmez gülmeye başlıyor insan, şefi görünce heyecanlanıyor, McMurphy'yi gördükçe ve hatırladıkça ne kadar akıllı bir deli olduğunu düşünüyor. bir an olsun sıkmayan hiç bitmesin istenen bir film bitince ne olduğunu anlayamıyor insan. Billy'nin kekelemeyi bırakıp sonra hemşire Ratched yüzünden tekrar başladığı sahne ise çok etkileyiciydi.
--spoiler--
filmi daha iyi özümsemek ve iki farklı açıdan görebilmek için iki farklı ruh haleti içinde izlenmesi gerektiğini düşünüyorum; birincisi gülmek için neşesi yerindeyken izlemeli, diğeri de hüzünlü ve sıkıntılı bir anda izlenmeli.
