pazardan kilosu 250 binden domates alabildiğimiz yıllardı. o verilen bi milyon ile iki kardeş gidip elli binerden iki külah dondurma alabiliyorduk. biri bir liralık dondurma alınca mutluluktan çıldırabilecek seviyeye gelebiliyordum ben şahsen.
ayrıca sevgili ağabeyciğim al bunlar daha çok para deyip yüzbinleri elime tutuşturup o aldığın bi liraları da unutmayacağım.**
edit: kağıt paraydı be o ikiyüzelli binler beşyüzbinler. hatta ikiyüzelli bin mavi, beşyüzbin pembeydi.
