Düzenli olarak yaşadığım, insanlar yerine nesneleri ve kendi vücudumu incitmeyi tercih etmemden doğan eylem. Çok iyi bir şey sayılmaz ama bu sayede kime sorsanız ben onu hiç sinirli görmedim ki zaten der. Sonunda sızlayan eller, yorgun bir vücut ve kanlanmış gözlerle uyumak kalır insana.
Edit: ne zaman olacağını ben seçmiyorum insanların yanında sakin kalıp kendimi bastırdığım için yalnız olduğum her hangi bir zamanda birden bire oluyor.
