Denizden bahsettim, uçsuz bucaksız maviliğinden. Öfkesini dalga dalga yapıp nasıl köpürterek vurur kıyıya. Sevginin rengarenk bir türüdür, huzur veren. Yalnız değildir; martısı, vapuru, balığı bir de ona aşık ben…
Ne çok şey kaçırıyoruz hayattan. Dünün pişmanlığı, yarının endişesiyle yaşanamayan bugün. Ya bol geliyoruz hayata ya dar kalıyoruz.
Derinleştikçe duygular, sessiz çığlıklar atarsın. Anlatırsın, anlatırsın ama kim ne kadar alır anlayamazsın. Üşür mü insan temmuz akşamında bu sıcak havada ? Üşürmüş, üşürmüş hem de iliklerine kadar...
Vapur ol, yelken ol, duman ol. Haydi ne duruyorsun, at kendini denize! Atalım kendimizi denize. Belki içimizdeki çocuğun dışında her şey dalga olur da köpüre köpüre vurur sahile… / A.G.
