Hep doktor olmak istedim. Olamadım sözlük. lisedeki aşk hikayesi hayatımı söndürdü. Güzel ve zeki bir kıza basamak oldum. o yükseldi ben ezildim. evet, lise hayatımın özeti budur.
şimdi ise veteriner fakültesinde okuyorum. evet, tıpla dersleri aynı diye bu fakülte ile avunuyorum. sevmez miyim? çok seviyorum bu bölümü. Ben de bir hekim olacağım. ama çevremdekilere göre inek doğurtucu bir baytar.
keşke bilseler sözlük. veteriner hekimliğin de bir tıp mesleği olduğunu, bizim de onlarca hayvanın anatomi ve fizyolojisini öğrenip onları ilaç ve cerrahi yoluyla muayene ettiğimizi, 5 sene boyunca köpek türlerinin isimlerini ve yalnızca inek doğurtmayı öğrenmediğimizi bilmelerini isterdim.
bazen keşke bir sene daha hazırlanıp tıpa girmeyi deneseydim diyorum. gittiğim lise de yüksek puanlı bir okuldu. yapamadım işte. ergenliğin, aşkın ve hayat felsefesi arayışının doruk noktasında iken derslerime nasıl odaklanabilirdim ki...
şimdi görüyorum. tıpta okuyan arkadaşlarım ve tanıdıklarım var. hakkını vermiyorlar fakültenin. ilgisizce okuyorlar çoğu. zamanında hayvan gibi çalışıp ot gibi yatmaya gidiyor bazıları. lütfen. bunu okuyun ve ne kadar çok sizin yerinizde olmak isteyen beni hatırlayın. hasta size geldiğinde minoset yazıp yollamayın, ezbere hekimlik yapmayın. yorum yapın, düşünün, fizyolojinin zevkini çıkarın ve teşhisi koymanın heyecanını yaşayın.
lütfen. lisedeyseniz aşık olmayın. olsanız bile unutmaya çalışın. unutamıyorsanız ve yakışıklı iseniz kendinizi ilgi çekmeyecek bir hale sokun. lütfen. hayallerinizi benim gibi hiçler uğruna yok etmeyin. değmez bir kıza. şair olduk da ne oldu? ilerde sayfalarca, defterlerce yazdığım şiirleri ve denemeleri okurum. hüzünlenip hatıralarımı tazelerim. ama doktor olamadım ki.
