ağustos hüznünün farklı bir anlamı vardır bende. hatta sadece bende var sanıyordum, ilginçmiş.
doğum günüm ağustos'ta, babamı kaybettiğim sene doğum günümde çok yakın bir arkadaşım, kuzenim, birader, annem, teyzem falan meyhaneye gitmek için hazırlandık. tam kapıdan çıkarken babam geldi, doğum günümü kutladı. "sağol bebeğim seni seviyorum" dedikten sonra onu davet etmeden çıktım kapıdan. çünkü sigara içiyoruz ve babamın yanında sigara içemiyorum.
babam evde tek başına kaldı ki onun da sevebileceği bir ortam gittiğimiz yer. rakı var sonuçta, kızıyla doğum gününde içmek ister belki ne bileyim. aradan 2 ay geçti babamı kaybettik.
o yıldan sonra hiç doğum günü kutlamadım, doğum günüm yokmuş gibi davrandım çünkü bana hatırlattığı tek şey bu pişmanlık. keşke zamanı geri alma şansım olsa da o güne dönebilsem.
