bugün yaptığım telefon görüşmesinin acısını katmerleyen sözleri de şu şekildeymiş (cengiz tomar çevirisiyle):
Ey yalnız yolcu geçip gidiyorsun benden, Neden uzaklaşıyorsun aklım sendeyken
ﻳﺎ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻭﺣﺪﻙ ﻭﻓﺎﻳﺘﻨﻲ ﻟﻴﻪ ﺗﺒﻌﺪ ﻋﻨﻲ ﻭﺗﺸﻐﻠﻨﻲ
Veda ediyorsun bir selam bile vermeden, Halbuki ben bütün kalbimi sana teslim etmişken
ﻭﺩﻋﻨﻲ ﻣﻦ ﻏﻴﺮ ﻣﺎ ﺗﺴﻠﻢ ﻭﻛﻔﺎﻳﺔ ﻗﻠﺒﻲ ﺃﻧﺎ ﻣﺴﻠﻢ
Bu gözler yaşlarıyla konuşurken, Ey yalnız yolcu geçip gidiyorsun benden
ﺩﻱ ﻋﻴﻨﻴﻪ ﺩﻣﻮﻋﻬﺎ ﺑﺘﺘﻜﻠﻢ ﻳﺎ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻭﺣﺪﻙ ﻭﻓﺎﻳﺘﻨﻲ
Ben özlem ateşiyle beklerken, Kalbim ve umudumla sebrederken
ﻋﻠﻰ ﻧﺎﺭ ﺍﻟﺸﻮﻕ ﺃﻧﺎ ﺣﺎﺳﺘﻨﻲ ﻭﺍﺻﺒﺮ ﻗﻠﺒﻲ ﻭﺍﺗﻤﻨﻰ
Biliyorum gelmeyeceksin mutlu olayım diye, Yakınlığınla heveslendirip söz vermişken
ﻋﻠﻰ ﺑﺎﻝ ﻣﺎ ﺗﺠﻴﻨﻲ ﻭﺍﺗﻬﻨﻰ ﻃﻤﻌﻨﻲ ﺑﻘﺮﺑﻚ ﻭﺍﻭﻋﺪﻧﻲ
Korkutuyor beni sevmen gurbeti, Uzaklık değiştirir ahvalini
ﺧﺎﻳﻒ ﺍﻟﻐﺮﺑﺔ ﺗﺤﻼﻟﻚ ﻭﺍﻟﺒﻌﺪ ﻳﻐﻴﺮ ﺃﺣﻮﺍﻟﻚ
Bırak beni daima aklında olayım, Ey yalnız yolcu geçip giderken benden
ﺧﻠﻴﻨﻲ ﺩﺍﻳﻤﺎ ﻋﻠﻰ ﺑﺎﻟﻚ ﻳﺎ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻭﺣﺪﻙ ﻭﻓﺎﻳﺘﻨﻲ
Uzaklığın ne kadar uzarsa uzasın, Değişmeyecek kalbim ömrüm boyunca
ﻣﻬﻤﺎ ﺑﻌﺪﻙ ﺣﺎﻳﻄﻮﻝ ﺍﻧﺎ ﻗﻠﺒﻲ ﻋﻤﺮﻩ ﻣﺎ ﻳﺘﺤﻮﻝ
Daha fazla hatırlayacağım seni, Tek dileğim düşünmeye devam et beni
ﺣﺎﻓﺘﻜﺮﻙ ﺍﻛﺜﺮ ﻡ ﺍﻻﻭﻝ ﺑﺲ ﺍﻧﺖ ﺍﻳﺎﻙ ﺗﺒﻘﻰ ﻓﺎﻛﺮﻧﻲ
