hastanede yoğun bakımdaydın. barış manço'dan sonra en sevdiğim sanatçılarımızdandın, yeni barış abim olacaksın diye seni çok severdim. resmini çiziyordum balkona keçeli kalemlerle iyileşmen için her gece dualar ederek. arkada televizyon açıktı, bir son dakika gelişmesiyle dünyam kararmış gözyaşlarıyla bitirmiştim o resmi. sen öldükten sonra ilk resmini çizen kişi olduğumu bilmek daha da yakın hissetmemi sağlamıştı sana kendimi. hala durur o resmin balkonda, balkon boyanir renkler değişir ama o resme kimse dokunmaz, dokunamaz. tüm semt dokuz yıldır aa barış akarsu diye seni hatırlıyor burada bizim sokaktan geçerken. saygılar abim.
