ganj nehrinin kıyısında hindularca kutsal kabul edilen bir şehir. ölüm veya krematoryum şehri de denebilir.
bilindiği gibi hinduizmde reenkarnasyon inancı mevcut. hindular bu döngüye son vermek, bir daha dünyaya herhangi bir hayvan bedeninde gelme riskini ortadan kaldırmak ve tanrı şivanın ruhuyla bütünleşmek için bu şehire ölmek için gelirler. yaşlı hindular, artık öleceğini düşündükleri zaman bu şehire gelip her sabah ganj nehrinde yıkanıp arınırlar ve ölümü beklerler.
kişi öldükten sonra yakılır. bir insanın yakılması için ortalama 300 kilo odun gerekir. odun ateşinde yakılmanın sevabının daha fazla olduğuna inanılır. yakma işlemi için görevliler vardır. bu görevliler herhangi bir akrabası olmayanlar için yakma seremonisinin tamamını kendileri yapar. akrabası olanların yakma işlemini yine bunlar yapar ama aile üyeleri de fazlasıyla aktiftir.
odun dedik. parası olmayan yaşlılar şehirde dilencilik yaparlar genelde. odun parasını denkleştirmeleri gerekiyor çünkü. odun yoksa reenkarnasyon işi sakata biniyor.
ölen kişinin akrabasının kafası kazınır ve bir tutam saç bırakılır. bu kişi de ganj nehrinde yıkanır. daha sonra seremoniye katılır. beyaz bir elbise giyer. ölen kişi yakıldıktan sonra, ruhu göğe yükselirken, bu beyaz elbiseden tanır akrabasını.
yakılan kişinin yakınları, 12 gün toprakta yatar. çünkü ölenin günahı varsa, onun günahları geride kalan akrabalarına yüklenir. ve bu yüzden pis olarak görülürler. bu 12 gün içinde yas tutanlar; yıkanmaz, kimseyle tokalaşmaz ve dua etmezler.
ayrıca şöyle de bir gelenekleri vardı. artık kalktı ama bazı yerlerde uygulandığı söyleniyor. 19.yy'a kadar, ölen erkek yakılırken, karısı da yanında diri diri yakılırdı. bir nevi eskiden kralların atlarıyla, altınlarıyla gömülmesi gibi düşünülebilir.
