nerdeyse facebook tan bildirim gelmese hatırlamayacak düzeyde günlerden, takvimlerden, aylardan kopmuş insandır. bir şeye kafayı takmışız gidiyoruz. kendimi, kendimizi o kadar ihmal etmişiz ki. başkalarının gününü, hayatını, sayar olmuşuz. oradan çıkamıyoruz. sıkışıp kalmışız. belki doğum günleri gelir geçer, mutsuzluklar ve en derin yalnızlıklar bir sigara yakınca, bir gün hayatımızdan çekip gider, çok da önemli değil. ama kendimizi unutmuşuz ötesi var mı? ne diyim unutturanlar utansın...
