güneşli güzel bir tatil gününde gezintiye çıkan orta sınıf bir ailenin hanımının kocası ve iki küçük erkek çocuğu ile fotoğraf çektirirken bile düşük omuzları, solgun gözleri ve bükük boynuyla hayatın unutulmuş bir köşesinde yerini alması. her zaman alt sınıftan olmaya alıştırılmış ve bu durumu kabullenmiş olmasının verdiği boşlukla sırtına yüklenen yüklerin altında sessizlikte kaybolması. hayır asla hakettiği bu değil, yaşamdan alabileceği daha iyi bir karşılık olmalı. ona öğretilenler onu daha değerli kılmalı, hakları olduğunu-değerli olduğunu bilmeli ona hissettirilmeli bu. bu hayatta varolma amacı çimenlerden çok daha farklı olan bu kadıncağız ve nicelerinin gözündeki ışığa anlam katmanın mümkün olmaması.. keşke demekten başka insanın içinden bir şey gelmemesi..
