bugun eve geldim, once ucus cantami her gun biraktigim sandalyenin uzerine biraktim. bu sicakta asla giymedigim fakat tasimam zorunlu oldugu icin ilkokul ogrencisinin her gun boynuna asip asla acmadan tasidigi beslenme cantasini tasidigi gibi tasidigim ceketimi de sandalyeye astim. uniformami cikardim fakat yolcular gelmeden alelacele bagladigim fularimi cozemedim. bir sure ugrastiktan sonra yildim ve yarim saat kadar pijamam ve fularimla dolastim. lenslerimi cikarip gozlugumu taktim. sabaha karsi insanustu bir gayretle yapabildigim topuzumu ev topuzuna donusturdum.
suyu koydum, bir sigara yaktim.
bugun saraybosna'da, yolculardan kalan tarcinli kekleri temizlik gorevlilerine verdigimde ne kadar minnettar olduklarini dusundum.
sonra adanaya gittim, elli derece sicakta kargoya bavul yukleyen abi kan ter icinde geldi, bir bardak su istedi. bir sise ve birkac bardak verdigimde 'allah razi olsun amirim ' deyip gidisini dusundum.
gorme engelli bir yolcuya can yelegini, oksijen maskesini vs. dokundurarak anlatirken, farkinda olmadan gulumsedigimde yanidaki refakatcinin, saniyorum annesiydi, bana bakarak gozlerinin doldugunu gordum.
yuruyemeyecek kadar yasli bir amcanin iki elinden tutup koltuguna gotururken bir yolcuyla goz goze geldim, gozleri parliyordu.
demoda can yeleginin iplerini cekerken bes-alti yaslarinda bir kizla goz goze geldim, goz kirptim, bunun onu nasil mutlu ettigini gordum.
kabinden gecerken bir yolcunun orucunu acmak istedigini, servisin ne zaman baslayacagini yanindaki yolcuya sorduguna kulak misafiri oldum. aslinda servis 3-4 dakika icinde baslayacakti.
bir sandvicle bir bardak su goturdum, duydugumu anlamamis olacak ki once saskinlikla yuzume bakti, allah kabul etsin deyip arkaya dogru yurudum, vaktim yoktu. sanirim arkamdan tesekkur etti
velhasil,bir gunde o kadar cok detay yakalamisim ki biraz bunlarla vakit gecirdim, cunku yapacak daha iyi bir seyim yoktu. gerci bir gelenegim olan salonun ortasina oturup aglama krizine de girebilirdim ama sanirim yalnizliga alismaya basladim.
hayat ne garip, bir iki ay icinde asla yasamam dedigim sehirde, asla yapmam dedigim meslekte, asla kalamam dedigim apartman dairesinde, asla asla dayanamam dedigim hayat tarzinda o ya da bu sekilde hayatima devam ediyorum.
okurum deyip asla vakit bulamadigim mizah dergilerine ve kitaplara bakiyorum. izlerim deyip izlemedigim film ve dizileri gozden geciriyorum.
zaten yalniz yasiyorum bir de bulasik mi cikarayim diyerek tencereden yedigim makarnaya ve siseden ictigim fantaya bakiyorum.
sonra her gun su almayi unuttugum icin kahveyle ilaclarimi iciyorum. yarin su almaya karar veriyorum.
