23 nisan günü, günün anlam ve önemini belirten konuşmayı dinlerken sıkılmam, yere çökmem, cebimdeki bi boka benzemeyen erikleri kemirmem ve yanımdaki kırmızı rugan ayakkabılı en iyi arkadaşımla yarım günlük tatili değelendirecek planlar yapmam gerekirken.. çıkıp ben yaptım günün anlam ve önemini belirten konuşmayı anne..
ne ara büyüdüm anlamadan, elimde mikrofon, "kıymetli meslektaşlarım, sevgili öğrencilerim..." diye seslendim kalabalığa. kiminin annesi, kiminin nişanlısı, kiminin yiğeni vardı izleyen. ben yalnızdım.
kalbim acıyor anne..
