öyle dilenciler var ki, onlara acımıyorum, kızmıyorum. acıyıp kızdıklarım para veren enayiler.
utanma, arlanma zaten yok ama be kardeşim birkaç gün de tatil yap ki meslek haline getirdiğin bu kadar belli olmasın. ama sende haklısın; bu şehirde yılların dilencisisin, bir kişiye günde 2-3 kez denk geldiğin oluyor, sevilip sayılıyorsun, ne iş yaptığını bilmeyen yok ama yine de aylık gelirin 15.00 tl'den aşağı hiç düşmüyor. hatta ve hatta sen insanlara iyilik yapıyorsun, onlara kendilerini iyi hissetmelerini sağlıyorsun, senin işin bu. senin paraya falan ihtiyacın yok, bizim sana ihtiyacımız var; ver parayı sevap kazan, ver parayı mutlu ol. bir de dua edersin ki ağlayası gelir insanın: ''allah sevdiğine bağışlasın yavrum!''
sokaklarımızın müdavimleri bu dilencilerimiz para verilecek değil, yüzlerine tükürülecek insanlardır. ben karşılaştığımda tiksiniyorum artık bunlardan.
