herşeyin en güzelinin ve ''son''unun yaşandığı yıllar. bu nedenle kritik bir önem taşıyor. insanların bu senelere özlem duyması kuru bir geçmişe özlemden ibaret değil. 90'lı yıllarda çocuk veya ergen olan nesil yeşilçam filmleriyle büyüyen, çocukluğunu sokakta yaşayabilen son nesildi. 2000'li yıllarla birlikte asosyal, teknoloji ve bilgisayar bağımlısı yeni nesil türedi. ozamanlara ait belki çocukluktan dolayı günümüzdeki gibi olaylar, şehitler, bombalar hatırlamıyorum. arastırmadım da sonradan. ama bugünkü geldiğimiz nokta.. insanlara bakın, herkes mutsuz. 2002'de gelip hala devam eden bir değişimin mimarları oldukları için 90'lı yılları mumla arıyoruz.
