Allahım sen affet bazen çok merhamet duyuyorum ama bazen arsızlıklarıyla beni çileden çıkarıyorlar. Okullar açıkken kırk yılın başında bir ders çalışayım dedim oturdum masaya başladım çalışmaya bir karınca geçiyor önümden. Masam da beyaz çok dikkatimi dağıtıyorlar. Bir iki derken masamda baktım karınca trafiği oluşacak neredeyse, dedim bu böyle olmaz. Gittim adeta Teen Wolf'ta kendini kurtadamlardan korumaya çalışan Stiles gibi ökse otu serpercesine çalışacağım yerin etrafına tarçın döktüm bana mısın demediler. Üstüne bir de mısır unu döktüm yok üstünde depar atıp geçiyorlar resmen. Baktım olacak gibi değil bunların geçeceği yere kağıt koydum sonra üstüne çıktıklarında kağıdı yere koydum aşağı inmeleri için. Ama arsızlar işte bir baktım hala çıkmaya çalışıyorlar. Bu sefer sinirlerim zıpladı aldım cetveli elime hepsini kibarca yere koymak yere bir güzel yere attım. Şu an vicdan azabı çekmedim değil ama o zaman çok sinirlenmiştim ne yapayım sözlük.
