çoğu kez eleştirdim kendilerini ama bu daha çok fanatiklerine sert cevaplar sureti ile olduğundan havada kalmıştır; o yüzden daha analiz şeklinde gideceğiz.
öncelikle sürekli balon dediğim için balon veya yaygın tabirle overrated terimini açıklayalım. balon/ şişirilmiş veya overrated tabiri, olduğundan fazla büyütülen demek. kimse 0 demiyor yani ama ne kadar abartıldığı kişiden kişiye değişir elbette.
bu abartının belçika üzerinde çok olumsuz etki bıraktığına inanıyorum. bunda özellikle dünya futbol kitlesini ( en azından internet ve etkilediği medya bazında) ele geçiren fm zihniyetinin payı büyük ve tabii ingiliz medyasının.
23 kişilik kadrodan 11 i ingiltere görmüş veya hali hazırda orada oynayan tipler ki son maç kadrosunda 11 oyuncunun 7 sini oluşturdu bu kitle. geriye kalanlarda ya hali hazırda büyük ekipte oynayanlar, ya bu turnuvayla birlikte o kısma geçecekler ya da yerel ligde oynayan ve kendilerini diğerlerine ispat etmeye çalışan ekipten.
bunun takım olmalarını engellediğini düşünüyorum. ingiliz medyasının abartılı övgü ve yergilerinin kendi kulüp takımları ve milli takımını yıllardır ne hale getirdiği ortada. mou nun chelsea si dışında şampiyonlar liginde baskın bir ingiliz takımı gördünüz mü? milli takım hezimetlerine hiç girmeyeceğim.
takımda zirveye en yakın kişi hazard lakin ona bile birkaç gömlek fazla geliyor bu durum.
messi mi hazard mı?
ronaldo mu hazard mı?
bale mi hazard mı?
suarez, neymar, da costa, müller, robben, ribery ( eski formlarıyla), di maria, aguero, alexis sanchez vesaire vesaire. aşağıdaki isimlerin oyunda verdiği güven ve sahadaki baskınlık var mı hazardda?
mevki olarak benzer olanları örnek vermeye çalıştım. neuer, zlatan veya pirlo gibi baskın bir yıldız mı kendisi?
hazard için bunlardan söz edemezken diğer isimlere değinme lüzumu görmüyorum. hazard o seviyeye çıkması beklenen ve o potansiyele sahip zaman zaman da performansına yansıtmış bir oyuncu. lakin messi ve ronaldo ile kıyaslandığı sezonun ardından yaşananlar ortada.
gel gelelim uzun bir projenin ( belçika yapılanması) meyveleri olmaları, ülkelerinde altın jenerasyon olarak anılmaları; oynadıkları kulüpler ve her şeyi abartmayı seven ada basını yüzünden bu oyunculara top - class muamelesi yapılıyor. bu da onlara çok farklı şekillerde zarar veriyor:
1- oyuncu, seviyesini en iyi kendisi bilir. de bruyne, carrasco, hazard, courtois vesaire vesaire içten içe görüldükleri kadar oyuncular olmadıklarının farkındalar ama bunu açıkça ortaya koyamazsın elbette. bu da onları manasız bir ispat çabasına ve iç dünyalarına dönmelerinden ötürü yalnızlaşmaya götürüyor. sahadaki ruh hallerinden anlayabilirsiniz bunu.
2- yıldız adayı veya büyük transfer kovalayan oyuncular da başka ispatların peşindeler.
3- yerel lig oyuncuları ise kendilerini diğer takım arkadaşlarına ispat etme derdindeler.
4- '' yıldızlar topluluğu '' bir jenerasyon olmaları. kadroda olmayanlar:
Vincent Kompany, Kevin Mirallas, Nacer Chadli, Adnan Januzaj, cavanda ( iyi oyuncu bakmayın) ve şu an yazsam '' o kim la '' tepkisi alacağım birçok oyuncu. bu baskıdır.
5- oyuncu seviyelerinin çok yakın olması.
futbol en fazla 11 + 3 oyuncu ile oynanıyor ve iki kaleciyi pas geçersek 23 kişilik kadroda neden oynamadığını dert edecek 7 yıldız/ yıldız adayı oyuncu var. yani oynama imkanı bulabilenlerin yarısı kadar, takımı karıştırmaya yetecek huzursuzluk için bile fazla bir rakam.
yani sahada messi varken aguero yu oturtabilirsiniz ama santrfor lukaku ilen origi, benteke ve Batshuayi bundan mutlu olmayacaktır.
bunların yanında gereksiz övgünün getirdiği gereksiz yergi de var. origi, benteke, hazard, fellaini, vermaelen, courtois gibi isimler sezondan çok yıpranarak çıktılar. 2014 ten sonra kendilerinden kesin olarak bir şeyler beklenen 2. turnuva ve kalite ( fransa, almanya) veya oyun ( italya) olarak üstün bir rakibe kaybetseler dahi oluşan algı neticesinde başarısız görülecekler. tablo gereği finalden önce bu ekiplerle karşılaşmayacaklar ( izlanda '' sürprüz yapmazsa '' ) ama polonya, galler veya portekiz ( ki portekiz kalite olarak da yakın bir kadro) de belçika ya karşı kolay teslim olacak oyunlar oynamadılar.
finalde elendiler ve bu aşama olarak görülüp ses çıkarılmadı diyelim. 2018 dünya kupası, 2020 avrupa şampiyonası vesaire vesaire. her turnuva beklenti yükselecek; genç denilen kadro tecrübe kazanacak ama almanya, ispanya, fransa, brezilya, arjantin, uruguay vesaire vesaire büyük balıklar hep orada olacaklar.
2018 i pas geçmelerine bakar '' bunlardan adam olmaz '' algısı. arjantin gibi bu kadronun ağa babası sayılabilecek kalitede bir takım 4 final ( finale kadar geldiler yani) kaybettiler ve işin sonunda messi, aguero, higuain, lavezzi, mascherano ve biglia takımı bıraktı. kimleri saydık dikkatli okuyun.
peki gereken ne?
gereken gerçeklerle yüzleşmek. kendi seviyenin farkında olmak ve takım olarak hareket ederlerse bir şeyler başarabileceklerine inanmak. bunun için de acı bir mağlubiyet gerekli diye düşünüyorum. almanya dan gelebilir bu. daha kaliteli ve üstüne takımlar. italya pirlo, verratti ve marchisio gibi 5 li orta sahasının banko 3 adamını kaybetti ama takımlar.
hazard, bruyne, carrasco veya herhangi biri büyük balıkları avlayamazlar ama belçika milli takımı olurlarsa neden olmasın.
