yüzeysellikten yakınan yurdum insanın maddi temellere dayanmaktan uzak, herhangi bir sınıf temeline oturmayan, söylem olarak dahi yanlış ifade. işçi ve köylü sağ partilere oy veriyormuş. bunu bir ön kabul olarak sayıyorum, günümüz türkiye'sinin dinamiklerinin bunun üzerine inşa ediyorum. peki türkiye'de homojen bir sınıf olarak köylülükten bahsedebilir miyiz? hızla tasfiye edilen ve tasfiye edilmeyen yerlerde ise kapitalistleşen bir üretim sürecinden söz ediyoruz türkiye'de. haliyle söylemi oluşturan toplamın bir anlam ifade etmesi maddi temellerde ve üretim ilişkilerinde bir anlam ifade etmiyor.
onun dışında türkiye cumhuriyeti'nin dönemsel olarak çözülüşe girdiği ve bu çözülüşü sonlandıracak olan durumun yeniden yapılandırma olarak adlandırdığımızda ülkemizde düzenin sol kanadının pek bir anlamı kalmıyor. bu dönemsel koşullar düzen solunun hızla devrimcileşmesi ya da tasfiyesi anlamına gelir ki; şu an da bu süreç 2. taraftan işliyor. bu nedenle devrimci bir çıkışın olmaması için hiçbir aksi koşul yoktur, var olan şey egemen sınıfların bilincinin türkiye işçi sınıfından yüksek olmasıdır.
liberal ve milliyetçi hezeyanların sol içinde ciddi bir alan bulunduğu koşullar altında türkiye işçi sınıfının bilinçlenmesi ve örgütlenmesi ciddi bir zorluktur. ama geleneksel sol'un elinde bir reçete yok bu durumlarda yapması gereken. o nedenle hiç durmadan çalışmak ve örgütlenmek en akıllacısıdır.
