esirgemeyen ve bağışlamayan şertan'ın adıyla ateşle haşır neşir kıldık biz insanı. yansın diye. gece, güneş battığı zaman, karanlıkta. gündüz, güneş doğduğu zaman, aydınlıkta. onlara ateşi sunan da biziz, felaketi sunan da. günahın parıldayan, ışıklı yolunu gösteren de. ama onlar yolumuzdan cayıcıdırlar. ötelere bakmak isterler. öyle isterler. iyiliğe kanıcıdırlar. bilmezler ki muştumuz büyüktür bizim, bağışımız büyük bir bağıştır. ey şiirle nasiplendirdiğimiz, bildir ki onlara, günün aydınlığını katlayıp gecenin örtüsünü serdiğimiz zaman üstlerine yerinmesinler, sevinsinler. muştula ki ortasından ateş ırmakları akan cürüm vadileri onlarındır. şerre inananların. işte böyle. nezey.
