Canlı hayatının doğal ölüme en yakın evresi olup, bedensel dirliğin günden güne yitirilmesidir.
Hayatın evrelerinden biriyse, neden bu denli korkulur anlayabilmiş değilim.
Evet, bedenin tüm organları gücünü yitiriyor.
Evet, bedenin ve özellikle yüzün çirkinleşiyor.
Evet, içsel dünyan pişmanlıkların dumanıyla kararıyor.
Yine de hayatın, doğal bir evresi.
Kendi hesabıma konuşuyorum, yaşamak istiyorum o evreyi. Ki, 40 yaşımdan beri kendime ihtiyar demekteyim.
Hayat güzel, ihtiyarken bile.
