Kapitalist-emperyalist uluslarda uygulanan neo-liberal politikaların ve burjuva oligarşilerinin burjuva sınıfını esas alarak emek sınıfı üzerinde oluşturduğu sermaye baskısını görmezden gelmek için düşünmeyen beyinlere bir deli kulpudur.
Aslında sorun da tam bu noktada başlıyor. Önemli olanın bir ideolojiye körü körüne bağlı olmadığı farkedilemiyor. ideolojilerin dogmatik yapısına ve ideallerine saplanıp eyleme geçilemiyor. Mesela kendisini komünist ilan eden birey kitap kurdu olup ne bir eyleme katılıyor ne aktif bir projede ya da oluşumda yer alıyor. işçisi de sendikalardan korkuyor. Örgütlenmek ona göre boş. Aynı şekilde burjuva sınıfının müdavimleri de bir sosyal refah devleti ütopyasına bel bağlamış durumda , insan insanın kurdudur mottosu ile gününü kurtarmaya çalışıyor. En temel savunma mekanizması da din ve milliyetçilik . Neticede sen ne kadar radikal olursan ol , kabuğunu kıramazsan her şey nafile.
