sıkıntı verir hatırladıkça. ben üniversiteye hazırlanırken bıraktım bu hayal işlerini aslında. hep de şuna inandım sonrasında; hayallerin peşinden gitmek diye bir şey yok. gerçek hayat çarpınca suratınıza mal gibi kalıyorsunuz. o yüzden hayallerim hep hayal olarak kalacaktı benim için artık. ama o dönemlerde yani hayallerimden vazgeçeceğime karar verdiğim dönemlerde liseden de kurduğum hayallerin etkisiyle bir şeyler yapmak istedim. bir kurstu aslında istediğim. bunun için araştırmalar yaptım falan. ekran görütüleri almışım o zamanlar. o ekran görüntülerini buldum az önce. sildim tabii artık anlamı yok. vazgeçmek zorunda kaldım hayallerimden. isteğim sadece bi' kurstu halbuki. bi' kurs be. daha önce bi' kaç entryde de yazmıştım ''hayalleri hediye etmek'' falan diye... hayallerinizi hediye etmeyin ama ulaşamayacağınızı da bilin. sadece hatırladıkça gülümsersiniz ve yaşama sevincinizin devam etmesine katkı sağlar hayaller. ama asla gerçekleşmez.
