Geçen gün kuzenlerimle iftara gittim. Mahalleme geldiğim de bir çocuk kapının önünde oturuyordu daha doğrusu iki apartmanın ötede sonra 4 çocuk arkasından gelip biri çok kötü tekme attı. Bende Kaldırımdan inip yoldan devam ediyim dedim eve cıkıcam cunku baktım ki dövülen çocuk engelli hani kalkıpta vuramaz imkansız yani, baktım çok kötü tokat attı ve tekme de attı çocuğa dayanamadım konfeksiyon girdim ve dedim ki yardım edin engelli cocugu dört kişi dövüyorlar diye söyledim iki üç kere tekrar ettim cunku yüzüme öylece hepsi bakıyordu. En sonda biri çıktı yanlarına gitti bende apartmanın önünde izliyorum ama çok kötü ağlıyorum babanemi aradım babam aşağa gelsin diye babam evde yoktu. Kapının önünden ne Zaman geçsem o çocuk aklıma geliyor. Empati kurdum o çocuğun yerınde bende olabilirdim kardesım de olabilirdi kim bilir? O yuzden şükredelim halimize biz Kaş'ımızı gözümüzü beğenmiyoruz ama onlar keşke Kaş'ım böyle olsa keşke yüzüm böyle olsaydı insanlar böyle davranmazdı diye düşünürler. Şükredin.
