ne adını biliyorum ne şeklini şemalini nede neye benzediğini. nerede oturuyorsun haberim bile yok kimler ile konuşuyorsun hayal bile edemiyorum. belki de şu anda sende bir yerlerde bana yazıyorsun bunları belki birileri ileride benim bakmalara doyamayacağım gözlerinden yaşlar akıtıyor ben yokum diye.. belki öpmelere doyamayacağım yanakların üzüntüden öfkeden kıpkırmızlar şimdi. bunları sadece hayal edebiliyorum ve hayali bile öfkeden deliye döndürüyor beni. ne olursun bir şekilde gel beni bul o üzdükleri gözlerini kızarttıkları yanaklarını neşe ile doldurayım yeter ki gel.. bayağı bir erken olacak sanırım dizilerdeki "çok erken söyledin" klişelerine bile nazaran hemde. ancak seni seviyorum. en azından olabilme hayalini şimdilik..
