Bütün yaşama isteğim, sevinç hallerim, mutlu tutumlarım ve içimdeki istekler kayboldu. 23 yıldır anne babasız, yetim ve mutlu gösteriyorum kendimi. Herkese derim 'hayır umursamıyorum anne ve babam olmamasını' lakin yalan söylüyorum. ilk okulda çok fazla zoruma gider ve beni çok sarsardı. Yavaş yavaş ilerleyen yıllarda kaybolduğunu sanmıştım. Ta ki annemin ve babamın resimlerini görünceye dek. Öldüklerini sanmıştım. Ama yaşıyorlar mış. Kimsem olmamasına rağmen okudum mimar bilr oldum ama Tüm hayat ve yaşama sevincim kayboldu. Üzüldüm desem yalan olur, demesem yine yalan olur. Ama olsun hayat devam ediyor boş olsa bile. Hayatı sevin yazar dostlarım..
