Anaokulundandı. Beraber bir adet 23 nisan gösterisinde dans partnerim olduğundan fotoğrafımız bulunmakta. Sonrasında aynı okulda farklı sınıflarda devam ettik. O beni hiç farketmemişti. Masmavi gözleri vardı. Yillar geçti çok yakın bir arkadaşımın çok yakın arkadası olduğunu öğrendim. Bu vesileyle iletişime geçtik tekrar. Hiç değişmemiş ama bu sefer bana bakan 1 çift mavi göz. Kendisi bana aşık olduğunu iddia etti, telefonla aramalar taciz derecesine geldi. Arkadaşlarıma ulaşıp 'onu almadan gitmiyorum bir yere' tarzı bilimum saçma şeyler söyledi. Babamın öğrencisiydi aynı zamanda. Babamla sık sık görüşmeye başladı. Bense hayretler içinde o yıllar önce aşık olduğum masum çocuğun neden böyle yaptığını anlamaya çalışıyordum. Amacım asla bu değildi. Ulaşılmamazlık değildi. Olmayacağını biliyordum bizden. En son yılbaşında aradığında açtım, konuştuk. Sarhoştu ve bana kızıyordu. Son kez 'seni seviyorum' dedi. Engellemek zorunda kaldım, ona acı vermemek için unutması için zorundaydım. 3-4 ay sonra bir fb adresinden bana 'gel kimsenin bizi tanımadığı bi şehirde baştan başlayalım' yazdı. Sözlük ne yapabilirim ki? Çocukken mavi gözlerine hayrandım ama bu büyümüşken yeterli bir sebep değil birini sevmek için. O gözlerin arkasındaki önemli asıl.
Bu da böyle bir anımdır.
