ilk kez bu kadar ciddi bir şekilde kafama koyduğum eylemdir.
yedinci günümü sigarasız geçiriyorum. yedi gündür her akşam 4,5-5 km koşuyorum. yedi gündür gerçek anlamda nefes alıp veriyorum. yedi gündür insanların yanında "ulan acaba kötü kokuyor muyum?" şüphesi yaşamıyorum. sevgilime sarılırken "ulan acaba rahatsız oluyor mudur?" diye düşünmüyorum.
inat ettim, içmeyeceğim. 28 yaşındayken kendimi 40 gibi hissediyordum. gerçek yaşıma geri döndüm sanki.
sık sık aklıma geliyor. yemek sonrası, birisini beklerken, çay-kahve içerken, çalışırken, kitap okurken vs. ama "ben sigarayı bıraktım" diyorum ve gülümsüyorum. yolda yürürken biraz komik oluyor durup dururken gülmek ama insanlar ne düşündüğünüzü bilmiyor maalesef.
içmeyin arkadaşlar. evet çok güzel bir şey. lanet olsun ki bir kadından ya da dünyanın en büyük zevkinden daha güzel ve daha zevkli bir şey. ama içmeyin.
