şu kaos ortamında yüzümü güldüren, beni mesut bahtiyar eden yegane yazar *. öyle sakin, huzurlu ve neşeli ki insan kendisinden ilham alıyor. canlı hayat dersi veriyor sanki. adeta diyor ki, bak benim gibi ol, pozitif ol, cevrene ışık saç, mutlu et, mutlu ol. e daha ne desin aşkım.
peşin edit: nikaltı yazılarım eksileniyor mütemadiyen. sebebini anlamış degilim, asla yagcılık ya da şirin görünmek gibi bir derdim yok. fazla insan tanımam, tanımak da istemem. lakin içimden gelene içimden geldigi gibi, istedigim için yazarım. çok da yazmam. bu yani..
